Ang pagpapatakbo at pag-sprinting ay masiglang ehersisyo ng intensity. Habang pareho silang gumagamit ng parehong mga grupo ng kalamnan, ang pagkakaiba ay namamalagi sa bilis. Ang pagdidilig ay isang mas malakas, mas mabilis na anyo ng pagpapatakbo na maaari lamang maisagawa sa maikling spurts.
Tumatakbo
Ang pagpapatakbo ay isang form ng cardiovascular ehersisyo na isinasagawa nang hindi bababa sa 10 minuto upang maisaalang-alang aerobic, gamit ang oxygen upang lalo na ibomba ang iyong mga cell ng kalamnan. Kahit na walang tinukoy na bilis na nag-uuri ng isang pagtakbo, karaniwang ikaw ay tumatakbo sa isang bilis na nagdudulot sa iyo na huminga nang mas mabigat at masira ang isang pawis. Sa panahon ng kumpetisyon, ang mga sikat na tumatakbo na karera ay kinabibilangan ng 5k, 10k, kalahating marathon at buong marathon.
Pagdidilig
Kapag siya ay sprints, isang runner ay nagpapanatili ng kanyang buong bilis para sa buong pagtakbo. Sa kompetisyon, ang mga karera ng sprint ay kinabibilangan ng 100, 200, at 400 meter dash at karaniwang tatakbo sa mas mababa sa 60 segundo. Kapag nagsimula kang mag-sprint ay tumawid ka sa isang anaerobic zone at gumamit ng glycogen sa halip na oxygen upang ma-fuel ang iyong mga cell ng kalamnan. Ang buildup ng glycogen ay gumagawa ng lactic acid na ginagawang mabilis mong makaramdam ng pagkapagod at, sa ilang mga kaso, isang nasusunog na pandamdam sa iyong mga kalamnan. Ito ang dahilan kung bakit hindi maaaring gaganapin ang isang sprint para sa mga malalayong distansya o tibay.
