Mayroong maraming mga uri ng mga asukal, na kung saan ay ang pinakasimpleng uri ng karbohidrat. Habang ang sobrang pagkain ng asukal sa pagdudulot ng maraming mga panganib sa kalusugan, ang simpleng asukal sa asukal ay nagsisilbing isang kritikal na papel sa katawan ng tao. Naghahain ang Glucose ng pangunahing gasolina upang makabuo ng enerhiya na ginagamit ng mga cell ng katawan upang maisagawa ang kanilang metabolic at biological function. Mahalaga ang glucose para sa utak, pulang selula ng dugo at mga selula ng kalamnan sa panahon ng ehersisyo.
Pinagmulan ng Biological Fuel
Ang pangunahing pag-andar ng glucose ay upang maglingkod bilang isang mapagkukunan ng biological fuel para sa katawan. Ang lahat ng mga cell ng katawan ay may kakayahang gumamit ng glucose upang makabuo ng enerhiya. Sa pamamagitan ng isang serye ng mga kumplikadong reaksyon ng biochemical, ang pagbagsak ng glucose ay nagbubunga ng mga molekulang high-energy na tinatawag na adenosine triphosphate (ATP). Ang mga molekula ng ATP pagkatapos ay nagbibigay ng enerhiya upang himukin ang mga aktibidad ng cellular na sa huli ay nagpapatakbo ng katawan. Habang maraming mga uri ng mga cell ng katawan ang maaaring gumamit ng mga nutrisyon maliban sa glucose upang makabuo ng enerhiya, ang ilan ay umaasa ng eksklusibo o halos eksklusibo sa glucose.
Mga Selula ng Glucose-Dependent
Ang mga selula ng utak at nerve ay karaniwang umaasa ng eksklusibo sa glucose bilang kanilang mapagkukunan ng gasolina. Ang utak ay isang medyo malaking organ na may mataas na metabolic rate. Ang isang tipikal na utak ng may sapat na gulang ay gumagamit ng halos 120 gramo ng glucose bawat araw. Dahil ang mga selula ng utak ay hindi maaaring mag-imbak ng glucose, ang isang palaging supply ay dapat ipagkaloob mula sa daloy ng dugo. Sa mga panahon ng matagal na pagkagutom, ang utak ay maaaring lumipat sa paggamit ng produkto ng pagkasira ng mga taba (ketones) para sa gasolina.
Ang mga matandang pulang selula ng dugo ay umaasa din sa eksklusibo sa glucose para sa gasolina dahil ang mga cell na ito ay kulang sa panloob na makinarya upang makabuo ng enerhiya mula sa anumang iba pang mapagkukunan ng nutrisyon. Ang iba pang mga cell na umaasa halos eksklusibo sa glucose upang makabuo ng mga molekulang ATP na may mataas na enerhiya ay kasama ang:
- ang lens ng mata
- ilang mga retinal cells (ang tissue-sensing tissue sa likod ng mata)
- mga cell ng panloob na bahagi ng mga bato
Kapangyarihan ng kalamnan
Ang mga kalamnan ng balangkas ng katawan ay may kakayahang magamit ang parehong mga fatty acid at glucose para sa gasolina. Sa pamamahinga at may limitasyong pisikal na aktibidad, ang karamihan sa enerhiya upang mag-fuel ng mga kalamnan ng balangkas ay nagmula sa pagkasira ng mga fatty acid. Gayunpaman, sa katamtaman hanggang sa mahigpit na pisikal na aktibidad, ang pagkasira ng glucose ay nagiging isang kilalang mapagkukunan ng enerhiya na ginamit upang makapangyarihang mga kalamnan ng kalansay.
Pinagmulan
Ang glucose na kinakailangan ng katawan ay nagmula sa mga mapagkukunan ng pandiyeta, mga tindahan ng katawan ng glycogen (ang form ng imbakan ng glucose) at paggawa nito mula sa iba pang mga molekula, isang proseso na tinatawag na gluconeogenesis. Dahil ang katawan ay maaari lamang mag-imbak ng sapat na glycogen upang ma-fuel ang mga pangangailangan ng enerhiya para sa halos isang kalahating araw, mahalagang isama ang malusog na mapagkukunan ng glucose sa isang maayos na diyeta.
Sinuri at binago ng: Tina M. St. John, MD
