Ang paghinga ng holotropic ay isang pamamaraan na binuo ni Dr. Stanislav Grof at kanyang asawa noong kalagitnaan ng 1970s. Bilang isang psychotherapist, si Grof ay kasangkot sa mga naunang pagsubok sa therapeutic potensyal ng LSD. Kapag ang mga psychedelics ay peremptorily na pinagbawalan noong 1960, nabuo ng Grof ang holotropic na paghinga bilang isang paraan ng pagtulad sa psychedelic na karanasan ng LSD nang walang gamot mismo. Tinukoy ng Grof ang holotropic bilang "na kung saan ay humahantong sa kapritso." Bago ka magsimula, tanungin ang iyong doktor kung ligtas para sa iyo ang holotropic breath, lalo na kung mayroon kang mga problema sa cardiovascular, mataas o mababang presyon ng dugo, glaukoma, pagbubuntis, kamakailang operasyon, epilepsy, hika o sakit sa kaisipan.
Pagtatakda
Ang holotropic na paghinga ay idinisenyo upang payagan ang makahinga na makaranas ng mas malalim na antas ng kanilang psyche kaysa sa karaniwang magagamit sa isang normal na nakakagising na estado. Kaya, karaniwang nagsisimula ang paghinga sa pamamagitan ng paglikha ng isang naaangkop na setting. Ang isang tahimik na lokasyon, tulad ng gagamitin para sa isang pag-atras, ay madalas na ginagamit, at isang komportableng silid na maaaring madilim ay dapat mapili. Ang hininga ay karaniwang sinamahan ng isang sitter at, kung minsan, isang mas advanced na facilitator. Ang nakakarelaks na musika ay dapat na mapili nang maaga at i-play sa isang format na magpapahintulot sa patuloy na pag-play ng maraming oras.
Nakakapagpahinga
Ang humihinga ay nakahiga ng supine sa isang banig na may mga mata na nakapikit. Ang sitter o facilitator pagkatapos ay manguna sa paghinga sa pamamagitan ng isang meditative visualization upang lumikha ng malalim na pagpapahinga. Kung ikaw ang huminga, huminga ka ng dahan-dahan at malalim sa panahong ito habang pinapayagan mo ang lahat ng mga bahagi ng iyong katawan na makapagpahinga. Sa pagtatapos ng gabay na pagmumuni-muni, ang mga ilaw ay lumabo at ang musika ay pinapayagan na maglaro ng sapat na dami upang mai-block ang anumang panlabas na ingay.
Nakahinga
Kapag nagsimula ang musika, ikaw bilang ang huminga ay mapabilis ang iyong rate ng paghinga sa isang punto na malapit sa hyperventilation. Ang layunin ay upang magpatuloy sa paghinga nang malalim, ngunit gawin ito nang mabilis. Huminga sa pamamagitan ng ilong at sa pamamagitan ng bibig. Nananatili sa iyong likod, magpatuloy sa paghinga sa ganitong paraan para sa dalawa hanggang tatlong oras, na nakatuon sa panloob na karanasan at damdamin na naabot sa pamamagitan ng paglipat sa iyong kamalayan. Ang sitter at facilitator ay nandiyan upang tumulong sa anumang paraan na kailangan mo. Ang ilang mga pag-ubo o choking na damdamin ay hindi pangkaraniwan, lalo na bilang tugon sa mga karanasan na kinasuhan ng emosyonal. Maaari mong makita ang iyong sarili na nagbubutas, sumayaw, umiiyak, tumatawa, nanginginig, nagsasalita o alinman sa iba't ibang mga posibilidad.
Pagguhit
Pagkalipas ng halos dalawang oras, ang musika ay kumupas sa katahimikan. Ikaw, ang huminga, dahan-dahang ipagpatuloy ang isang normal na rate ng paghinga. Kapag handa ka na, buksan ang iyong mga mata at payagan ang ilaw sa silid na bumalik sa normal. Kumuha ng panulat, krayola, marker o katulad na nagpatupad at gumuhit ng mandala upang kumatawan sa iyong karanasan. Ang mandala ay isang bilog na may mga hugis, tanawin o simbolo sa loob. Kung mayroon kang mas masining na kasanayan, maaari mong piliing iwanan ang mandala form at gumuhit ng mas nagpapahayag na larawan.
