Ang bawat cell ng katawan ng tao ay nangangailangan ng enerhiya upang maisagawa ang mga metabolic function na nagpapanatili ng buhay. Ang Glucose ay isang maliit, simpleng asukal na nagsisilbing pangunahing fuel para sa paggawa ng enerhiya, lalo na para sa utak, kalamnan at maraming iba pang mga organo ng katawan at tisyu. Naghahain din ang Glucose bilang isang bloke ng gusali para sa mas malaking istruktura na molekula ng katawan, tulad ng glycoproteins at glycolipids. Ang katawan ng tao ay mahigpit na kinokontrol ang mga antas ng glucose. Ang mga abnormally mataas o mababang antas ay nagreresulta sa seryoso, potensyal na nagbabanta na mga komplikasyon.
Brain Fuel
Ang utak ay karaniwang umaasa halos eksklusibo sa glucose upang masunog ang mga pangangailangan ng enerhiya. Dahil sa mataas na hinihingi ng enerhiya at kawalan ng kakayahang mag-imbak ng glucose, ang utak ay nangangailangan ng isang palaging supply ng asukal. Ang katawan ay nagtataglay ng maraming mga mekanismo upang maiwasan ang isang makabuluhang pagbagsak ng glucose sa dugo, o hypoglycemia. Kung mangyari ang gayong pagbagsak, gayunpaman, ang mga pag-andar ng utak ay maaaring magsimulang mabigo. Ang mga karaniwang sintomas na nauugnay sa utak ng hypoglycemia ay may kasamang sakit ng ulo, pagkahilo, pagkalito, kakulangan ng konsentrasyon, pagkabalisa, pagkamayamutin, hindi pagkabalisa, slurred speech at mahinang koordinasyon. Ang isang biglaang, matinding pagbagsak sa glucose ng dugo ay maaaring humantong sa mga seizure at coma.
Kalamnan Fuel
Ang mga kalamnan ng balangkas ay karaniwang bumubuo ng humigit-kumulang 30 hanggang 40 porsyento ng kabuuang timbang ng katawan, bagaman nag-iiba ito batay sa seks, edad at antas ng fitness. Ang mga kalamnan ng balangkas ay gumagamit ng maraming glucose sa panahon ng ehersisyo. Hindi tulad ng utak, ang mga kalamnan ng balangkas ay nag-iimbak ng asukal sa dugo sa anyo ng glycogen, na mabilis na nasira upang magbigay ng glucose sa panahon ng pisikal na bigay. Ang kalamnan ng tisyu ay karaniwang sumisipsip din ng maraming glucose sa daloy ng dugo sa panahon ng ehersisyo. Bagaman ang mga kalamnan ng balangkas ay maaaring gumamit ng mga molekula na nakakuha ng taba para sa paggawa ng enerhiya, ang pag-ubos ng mga tindahan ng glucose sa panahon ng matagal na ehersisyo ay maaaring humantong sa biglaang pagkapagod - karaniwang kilala bilang bonking o paghagupit sa dingding.
Fuel para sa Ibang Mga Tissue at Organs
Ang iba't ibang mga organo at tisyu ng katawan ay may kakayahang magamit ang iba't ibang mga gasolina. Bilang karagdagan sa mga kalamnan ng utak at kalansay, ang ilang iba pang mahahalagang organo at tisyu ay umaasa din sa glucose bilang kanilang pangunahing o nag-iisang gasolina. Kabilang sa mga halimbawa ang kornea, lens at retina ng mga mata, at ang pula at puting mga selula ng dugo. Kapansin-pansin, bagaman ang mga cell ng maliit na bituka ay may pananagutan sa pagsipsip ng glucose mula sa pagkain at pagpasa nito sa daloy ng dugo, pangunahing ginagamit nila ang isa pang molekula na tinatawag na glutamine para sa gasolina. Nag-iiwan ito ng higit na glucose para sa iba pang mga organo at tisyu na mas umaasa sa asukal.
Mga Tungkulin sa Istruktura
Bilang karagdagan sa papel nito sa paggawa ng enerhiya, ang katawan ng tao ay gumagamit ng glucose kasama ang iba pang mga sangkap upang gumawa ng iba pang mahalagang molekulang istruktura. Halimbawa, ang glycoprotein collagen ay binubuo ng isang protina sa gulugod kasama ang mga simpleng sugars, kabilang ang glucose. Ang Collagen ay isang mahalagang istrukturang molekula na matatagpuan sa balat, kalamnan, buto at iba pang mga tisyu sa katawan. Ang iba pang mga glycoproteins ay naglalaro ng mga mahalagang papel sa pag-unlad at pagpapanatili ng mga nerbiyos ng katawan. Ang mga glycolipids, na binubuo ng mga bloke ng gusali ng taba at asukal, ay mga pangunahing sangkap ng mga lamad na pumapaligid sa mga indibidwal na selula ng katawan, pati na rin mga istruktura sa loob ng mga cell na ito.
Hypoglycemia at Hyperglycemia
Ang isang makabuluhang pagbagsak ng asukal sa dugo ay karaniwang nagiging sanhi ng mga sintomas ng hypoglycemia na medyo mabilis, dahil sa napakagandang pag-asa ng utak sa isang pare-pareho na supply ng glucose. Ang isang mataas na antas ng glucose sa dugo, o hyperglycemia, maaaring o hindi maaaring maging sanhi ng mga halatang sintomas. Sa mga taong may type 1 na diyabetis, na may kaunting walang produksiyon ng pagbaba ng asukal sa pagbaba ng asukal sa dugo, ang pagsasama ng mataas na asukal sa dugo at kakulangan ng insulin ay madalas na humahantong sa mga palatandaan at sintomas, kabilang ang: - labis na pagkauhaw at gutom - hindi sinasadya pagbaba ng timbang - kakulangan ng enerhiya - nadagdagan ang pag-ihi
Sa mga taong may type 2 diabetes o ang nauna nitong nauna na mga prediabetes, ang mga palatanda at sintomas na ito ay madalas na hindi nangyayari o hindi sapat na makabuluhan upang maging malinaw. Para sa kadahilanang ito, maraming mga tao na may mga kondisyong ito ay madalas na hindi nag-undiagnosed sa loob ng maraming taon. Sa kabila ng kakulangan ng mga sintomas, gayunpaman, ang patuloy na hyperglycemia ay maaaring maging sanhi ng malubhang komplikasyon, kasama na ang sakit sa puso at bato, pinsala sa nerbiyos, at mga kondisyon ng mata na maaaring humantong sa pagkabulag.
Mga Babala at Pag-iingat
Sapagkat ang glucose ay nagsisilbi ng napakahalagang mga pag-andar sa katawan, talakayin ang anumang mga alalahanin tungkol sa iyong mga antas ng glucose sa iyong doktor. Mahalaga ito lalo na kung mayroon kang mga kadahilanan ng peligro para sa prediabetes at type 2 diabetes, kabilang ang: - edad na mas matanda kaysa 40 - higit sa normal na timbang ng katawan - hindi aktibo na pamumuhay - mga magulang o kapatid na may diyabetis
Humingi ng agarang atensiyong medikal kung nagkakaroon ka ng anumang mga palatandaan o sintomas ng hypoglycemia o hyperglycemia. Kung mayroon kang diabetes, sundin nang maingat ang iyong mga diyeta, pag-eehersisyo at gamot. Huwag hihinto ang pagkuha ng iyong gamot o palitan ang dosis maliban kung sinabi sa iyo ng iyong doktor na gawin ito.
Sinuri at binago ng: Tina M. St. John, MD
