Ang lahat ng mga cell ng katawan ng tao ay gumagamit ng mga reaksyon ng biochemical na kilala bilang cellular respiration upang makabuo ng enerhiya na kailangan nila upang gumana at manatiling buhay. Ang asukal sa asukal ay nagsisilbing pangunahing gasolina para sa paghinga ng cellular ng tao. Ang mga cell ay maaaring masira ang glucose upang makabuo ng enerhiya gamit ang oxygen na nakasalalay sa aerobic respirasyon o anaerobic na paghinga, na hindi nangangailangan ng oxygen. Habang ang aerobic na paghinga ay bumubuo ng enerhiya nang mas mahusay, ang mga cell ng kalamnan ng tao ay maaaring magamit ang anaerobic respirasyon kapag kulang sila ng sapat na oxygen o nangangailangan ng mabilis na pagsabog ng enerhiya.
Papel sa Ehersisyo
Ang Anaerobic na paghinga sa mga tao ay nangyayari lalo na sa mga selula ng kalamnan sa panahon ng ehersisyo ng high-intensity. Maaaring mangyari ito kung itinutulak mo ang iyong mga limitasyon sa panahon ng isang aerobic na aktibidad, tulad ng pag-ikot o isang pag-eehersisyo sa cardio, at ang suplay ng oxygen sa iyong mga kalamnan ay hindi sapat upang mapanatili ang paghinga-aerobic-lamang. Ang Anaerobic na paghinga ay nangyayari rin sa mga aktibidad na nangangailangan ng maikli, matinding pagsabog ng lakas ng kalamnan, tulad ng sprinting o pag-aangat ng kuryente.
Ang lahat ng mga kalamnan ay naglalaman ng dalawang uri ng mga fibers ng kalamnan na tinatawag na mga fast-twitch at mabagal na twitch fibers. Ang mga sukat ay magkakaiba sa iba't ibang mga kalamnan. Ang mga mabagal na hibla ng hibla ay nakatuon sa nagpapanatili na aktibidad at normal na umaasa lalo na sa isang aobob na paghinga, bagaman maaari silang gumamit ng anaerobic na paghinga kung kinakailangan. Ang mabilis na pag-twit ng mga fibers ng kalamnan ay gumana nang nakatuon sa anaerobic respirasyon dahil bumubuo ito ng enerhiya nang mas mabilis - hanggang sa 100 beses nang mas mabilis - kaysa sa aerobic na paghinga. Gayunpaman, dahil ang anaerobic na paghinga ay hindi gaanong mahusay kaysa sa aerobic respirasyon, ang mabilis na pagod na mga fibers ng kalamnan medyo mabilis.
Glycolysis
Ang Glycolysis ay ang unang proseso ng biochemical sa parehong aerobic at anaerobic respirasyon. Ang prosesong multistep na ito ay gumagamit ng maraming mga enzyme upang masira ang glucose. Ang bawat molekula ng glucose na nasira sa huli ay nagbubunga ng 2 mga molekula ng pyruvate at 2 molekula ng adenosine triphosphate (ATP). Nag-iimbak ang ATP ng enerhiya na kinakailangan upang magamit ang mga function ng cellular. Sa pamamagitan ng aerobic na paghinga, ang pyruvate na nabuo mula sa glycolysis ay dumadaan sa isang karagdagang serye ng mga biochemical reaksyon upang makabuo ng higit pang ATP. Hindi ito nangyayari sa paghinga ng anaerobic.
Lactic Acid Fermentation
Sa anaerobic na paghinga sa mga tao, ang mga molekula ng pyruvate na nabuo sa panahon ng glycolysis ay na-convert sa lactate. Ang prosesong ito, na tinatawag na lactic acid fermentation, ay hindi nakakagawa ng mas maraming enerhiya. Gayunpaman, pinapuno nito ang ilan sa mga cactactors na kinakailangan upang mapanatili ang proseso ng glycolysis na nangyayari sa panahon ng anaerobic respirasyon.
Ang lactate na ginawa sa panahon ng pagbuburo ay walang karagdagang paggamit sa mga cell sa mga tuntunin ng henerasyon ng enerhiya. Samakatuwid, inilalabas ito sa mga selula at dinala sa dugo sa atay. Doon ito muling nai-convert sa pyruvate, na maaaring magamit upang makagawa ng mas maraming glucose para sa paggamit sa hinaharap upang makabuo ng mas maraming enerhiya. Ang biochemical form na ito ng pag-recycle ay tinatawag na Cori cycle.
Ang lactic acid buildup ay dati nang naisip na pangunahing sanhi ng pagkapagod ng kalamnan sa panahon ng ehersisyo at naantala ang pagkahilo. Gayunpaman, mas kamakailang data ang tumanggi sa paniwala na ang lactic acid ay may pananagutan para sa pagkaantala ng kalamnan ng kalamnan. Ang posibleng papel sa pagkapagod ng kalamnan ay nananatiling isang lugar ng aktibong pananaliksik.
Sinuri at binago ng: Tina M. St. John, MD
