Ang Manganese ay isang bakas na mineral na gumaganap ng isang mahalagang papel sa maraming mga biological na proseso sa buong katawan. Ito ay mahalaga sa nutrisyon lamang sa maliit na halaga, ngunit ang mangganeso ay mahalaga sa buhay. Ang Manganese ay magagamit sa iba't ibang mga pagkain, gayunpaman ayon sa University of Maryland Medical Center, tinatayang na 37 porsiyento ng mga Amerikano ang hindi nakakatugon sa inirekumendang pang-araw-araw na paggamit para sa mineral na ito. Ang mababang antas ng mangganeso sa katawan ay maaaring maging sanhi ng iba't ibang mga komplikasyon sa kalusugan.
Pag-andar
Ang katawan ng tao ay naglalaman ng humigit-kumulang 15 hanggang 20 mg ng mangganeso, na pangunahing matatagpuan sa mga buto, atay, bato, pancreas, adrenal at pituitary glandula. Tumutulong ito sa katawan na form ng nag-uugnay na tisyu, mga kadahilanan ng clotting ng dugo at mga sex hormones. (Sanggunian 1) Ito ay gumaganap bilang isang cactactor sa antioxidant at kinakailangan para sa metabolismo ng mga karbohidrat, taba, amino acid at kolesterol. Ito ay gumaganap ng isang papel sa pagsipsip ng calcium, regulasyon ng asukal sa dugo, kalusugan ng buto, pagpapagaling ng sugat at tamang pag-andar at utak.
Sapat na Antas ng Pag-inom
Ang Lupon ng Pagkain at Nutrisyon sa Institute of Medicine ay nagtatag ng isang sapat na antas ng paggamit para sa mangganeso. Ang mga kinakailangang ito ay nag-iiba ayon sa edad at kasarian. Ang mga batang lalaki na may edad 14 hanggang 18 ay nangangailangan ng 2.2 mg at ang mga dalagang dalagita na edad 14 hanggang 18 ay nangangailangan ng 1.6 mg ng mangganeso bawat araw. Ang mga kalalakihan na may edad na 19 ay nangangailangan ng 2.3 mg at ang mga kababaihan na mas matanda kaysa sa 19 ay nangangailangan ng 1.8 mg ng mangganeso bawat araw. Ang mga buntis na kababaihan ay nangangailangan ng 2.0 mg at ang mga babaeng nagpapasuso ay nangangailangan ng 2.6 mg ng mangganeso araw-araw. Ang iyong paggamit ng pandiyeta ng mangganeso at pandagdag na mangganeso ay hindi dapat lumagpas sa 10 mg bawat araw dahil sa panganib ng mga epekto ng nervous system.
Kakulangan sa Manganese
Bagaman ang isang bilang ng mga Amerikano ay hindi kumonsumo ng sapat na dami ng mangganeso, ang isang tunay na kakulangan ng mineral na ito ay itinuturing na bihirang. Ang isang kakulangan ay karaniwang nangyayari lamang kung ang mangganeso ay tinanggal mula sa diyeta. Ang pinakakaraniwang sanhi ng mababang antas ng mangganeso ay isang hindi magandang pag-inom ng pag-diet. Ang iba pang mga kadahilanan ay kinabibilangan ng malabsorption, antacid o oral contraceptive na gumagambala sa pagsipsip nito, labis na pagpapawis dahil ang malaking halaga ng mangganeso ay nawala sa pagpapawis, labis na bakal, tanso o magnesiyo dahil nabawasan nila ang mangganeso, at talamak na mga sakit sa atay o gallbladder, na nagpapalaki ng mga kinakailangan sa paggamit.
Mga Sintomas sa Kakulangan
Ang Manganese ay kasangkot sa maraming iba't ibang mga proseso ng biochemical at, samakatuwid, masamang nakakaapekto sa isang bilang ng mga sistema sa buong katawan. Ang mga mababang antas ng mangganeso sa katawan ay maaaring magresulta sa kapansanan sa pagtitiis ng glucose, binago ang karbohidrat at metabolismo ng taba, mga abnormalidad ng kalansay, demineralization ng buto at malformation, stunted paglago, nabawasan ang antas ng serum kolesterol, pantal sa balat at pagtaas ng calcium calcium, posporus at antas ng pospatase. Bilang karagdagan, ang mga kakulangan sa mangganeso ay maaaring magresulta sa kawalan ng katabaan, mga seizure, kahinaan, pagduduwal o pagsusuka, pagkahilo, pagkawala ng pandinig, kakulangan sa iron-deficiency, mahina ang buhok at mga kuko at kombulsyon, pagkabulag o paralisis sa mga sanggol.
Pinagmumulan ng Pagkain
Ang mga pagkaing mayaman sa mangganeso ay kinabibilangan ng mga prutas tulad ng pinya, ubas, kiwi at berry; mga gulay tulad ng madidilim na mga berdeng gulay, beets, kamote, kintsay, kalabasa at karot; mga mani at buto; mga legume; toyo mga produkto tulad ng tofu at tempeh; pula ng itlog; buong butil tulad ng brown rice, oatmeal, raisin bran, quinoa, barley at baybay; herbs at pampalasa tulad ng peppermint, cinnamon, cloves at thyme; molasses; syrup at tsaa. Ang tinatayang average na dietary manganese intakes ay mula sa 2.1 hanggang 2.3 mg bawat araw para sa mga kalalakihan at 1.6 hanggang 1.8 mg bawat araw para sa mga kababaihan.
Mga Pagkain na Nagpapakita ng Manganese
Ang mga pagkaing naglalaman ng phytic acid, tulad ng beans, buto, nuts, buong butil at toyo, o mga pagkaing mataas sa oxalic acid, tulad ng repolyo, matamis na patatas, at repolyo, ay maaaring makakapigil sa pagsipsip ng mangganeso. Ang pagluluto ng mga pagkaing ito ay maaaring makatulong na neutralisahin ang epekto na ito. Habang ang tsaa ay isang mahusay na mapagkukunan ng mangganeso, ang mga tannin na nasa tsaa ay maaaring bahagyang bawasan ang pagsipsip nito. Bilang karagdagan, ang paggamit ng iba pang mga mineral, kabilang ang posporus, kaltsyum at bakal, ay natagpuan upang limitahan ang kakayahan ng katawan upang mapanatili ang mangganeso.
