Ang Monolaurin ay isang mono-ester na nabuo mula sa kumbinasyon ng gliserol at lauric acid. Pangunahin itong ginagamit bilang microbicide, na kung saan ay isang sangkap na binabawasan ang kakayahan ng impeksyon ng microbes (o microorganism) tulad ng bakterya, mga virus at fungi. Ang monolaurin ay tinatawag ding glyceryl laurate o glycerol monolaurate.
Pinagmulan
Noong 1966, si Jon J. Kabara, na isang propesor ng kimika sa Unibersidad ng Detroit, ay natuklasan na ang isang monoglyceride para sa pakikipaglaban ng mga mikrobyo ay maaaring malikha mula sa pagsali sa dalawang bahagi mula sa gatas ng dibdib ng tao: a12-carbon long fatty acid na tinatawag na lauric acid na may simple compound na tinatawag na gliserol. Pinangalanang monolaurin, pinino ni Kabara ang kanyang pagtuklas bilang suplemento sa pagdidiyeta na kanyang branded bilang Lauricidin. Bagaman ang iba pang mga tatak ng monolaurin ay mula pa nang tumama sa merkado, ang Lauricidin ay naibebenta ng tagagawa at distributor na Med-Chem Labs bilang purong at pinaka-makapangyarihang anyo ng monolaurin.
Mga sakit
Pangunahing ginagamit ang Monolaurin para sa pakikipaglaban sa mga nakakahawang sakit o kondisyong medikal. Kasama dito ang karaniwang sipon, trangkaso, fungus ng paa at herpes. Ginagamit din ito upang palakasin ang immune system upang magkaroon ito ng mga karamdaman. Ang ilang mga gumagamit ng Lauricidin ay nagbigay din ng mga testimonial ng pagiging epektibo ng ahente sa paglaban sa talamak na pagkapagod na sindrom, ulcerative colitis at kahit na autism. Sa ganitong mga aplikasyon, ang mga pasyente ay kumukuha ng monolaurin pasalita bilang mga capsule o takip. Ang ilang mga kumpanya, gayunpaman, tulad ng Med-Chem Labs at Inspired Nutrisyon, ay ginagawa silang mga mas maliit na pormang tinatawag na mga pellets o kuwintas para sa mas mahusay na paglunok.
Mga Di-Gamot na Gumagamit
Dahil sa paggamit nito para sa pagsugpo o pagtanggal ng mga microorganism na may potensyal na mapinsala, ang monolaurin ay may iba pang mga aplikasyon. Ang kemikal ay ginagamit para sa mga deodorant, na tradisyonal na inilalapat sa mga armpits upang labanan ang amoy ng katawan dahil sa paglaki at aktibidad ng mga bakterya. Ang iba pang mga hindi pang-medikal na aplikasyon ay nagsasama ng mga detergents, shampoo, sabon, at mga pagkain tulad ng ice cream at margarine. Ang Inspiradong Nutrisyon sa partikular ay nag-aalok ng isang conditioner ng anit at shampoo ng alagang hayop na may monolaurin.
Mga Epekto ng Side at Dosis
Ang limitadong pananaliksik o pag-aaral sa monolaurin ay nangangahulugan na ang mga epekto ng sangkap ay higit na hindi alam. Ayon sa Med-Chem Labs, gayunpaman, ang ilang mga pasyente na kumukuha ng Lauricidin ay maaaring makaranas ng reaksyon ng Herxheimer: isang koleksyon ng mga karamdaman tulad ng sakit sa katawan, pagkamayamutin, sakit at lagnat na nagpapahiwatig ng isang panahon ng lumalala na kalusugan bago magsimulang magkabisa ang gamot. Bilang karagdagan, ang kumpanya ay mariin na hinihikayat ang pagkuha ng suplemento sa panahon ng pagbubuntis. Bilang isang gamot para sa oral ingestion, ang monolaurin ay kinukuha o o pagkatapos kumain. Ang dosis ay maaaring mag-iba mula sa mas mababa sa 0.75 hanggang 3 g dalawa o tatlong beses sa isang araw, depende sa edad ng pasyente. Dapat asahan ng mga pasyente na makakaranas ng mga resulta sa loob ng tatlo hanggang anim na linggo.
