Ang pagkabalisa sa isport ay pangkaraniwan sa mga paligsahan sa palakasan sa palakasan at maaari ring tawaging mapagkumpitensya na stress. Ang isang kakulangan ng pinagkasunduan ay ginagawang mahirap na malinaw na tukuyin ang pagkabalisa at pagkapagod sa isport, ngunit isang kahulugan, na iminungkahi ng consultant ng psychology na si Dr. Graham Jones sa aklat na "Sport Psychology: A Self-Help Guide, " ito ay "ang resulta ng isang pakikipag-ugnayan sa pagitan ng indibidwal at sa kapaligiran… isang emosyonal na tugon sa mga hinihiling na inilagay sa indibidwal ng kapaligiran."
Stress
Hindi lahat ng mapagkumpitensyang stress ay masama, at hindi lahat ng mga mapagkumpitensya na atleta ay nagdurusa sa pagkabalisa. Ang mga stress ng kumpetisyon ay maaaring makita ng isang katunggali bilang positibo o negatibo. Ang positibong pagkapagod ay itinuturing na isang mahalagang elemento ng paghahanda ng isang atleta, na nagpapataas ng mga pandama at humahantong sa isang pakiramdam na "psyched up" kapwa sa pisikal at mental.
Ayon sa Teorya ng Drive, ang isang pisikal na atleta na may kasanayan ay maaaring makakuha ng isang sikolohikal na gilid sa mga kakumpitensya sa pamamagitan ng paggamit ng lakas ng positibong stress. Sa kabaligtaran, ang negatibong pagkapagod ay maaaring magsulong ng mga damdamin ng pagdududa sa sarili, na direktang nakakaapekto sa kakayahan ng isang atleta na makayanan ang mga regular na stress ng isang mapagkumpitensyang kapaligiran, na sa huli ay humahantong sa isang pagbagsak sa pagganap.
Mga Uri
Ang pagkabalisa ay may dalawang pangunahing uri:
Ang pagkabalisa ng estado ay lumilipas at tiyak lamang sa partikular na sitwasyon ng isang atleta na nakatagpo sa kanyang sarili.
Ang pagkabalisa sa tren ay mas pangkalahatan at nagtitiis, na nagmumungkahi ng isang predisposisyon sa pagkabalisa sa lahat ng mga lugar ng buhay, hindi lamang sa isport.
Sintomas
Ang mga simtomas ng pagkabalisa ay iba-iba at indibidwal sa bawat atleta, ngunit sa pangkalahatan maaari silang kilalanin sa tatlong antas:
Ang mga sintomas na nagbibigay-malay ay nauugnay sa mga proseso ng pag-iisip, kabilang ang takot, kawalang-galang, mahinang konsentrasyon, pagkawala ng tiwala at pagkatalo sa self-talk.
Ang mga sintomas ng Somatic (pisikal) ay may kasamang pag-igting sa muscular, nakakagulat na mga kamay at paa, nadagdagan ang rate ng puso, pagpapawis at mga butterflies sa tiyan.
Ang mga sintomas ng pag-uugali ay nauugnay sa mga pattern ng pag-uugali, kabilang ang pinigilan na pustura, kagat ng daliri, pag-iwas sa pakikipag-ugnay sa mata at uncharacteristic na pagpapakita ng introverted o extroverted na pag-uugali.
Mga Sanhi
Ang mapagkumpetensyang stress ay nagiging negatibo, potensyal na humahantong sa mga sintomas ng pagkabalisa, kapag ang isang atleta ay nakakaunawa kung ano ang hinihiling sa kanya na lampas sa kanyang kakayahan. Ang pagkabalisa ay madalas na naka-link sa isang takot sa pagkabigo, at ang pang-unawa ng isang atleta sa kanyang mga kakayahan ay maaaring batay sa isang nakaraang pagganap, ang kanyang paniniwala hinggil sa oposisyon o ang napansin na kahalagahan ng kumpetisyon. Ang kanyang pang-unawa ay maaari ring mag-iba nang malaki mula sa kaganapan hanggang sa kaganapan, depende sa kanyang pinaghihinalaang estado ng pisikal at mental na paghahanda sa bawat kaso.
Epekto
Ang isang atleta na nagdurusa ng mga sintomas ng pagkabalisa ay hindi maiiwasan na maunawaan. Ang pisikal at sikolohikal na mga epekto na naranasan ay magkakaroon ng negatibong epekto sa pagganap, at ang patuloy na pagkakalantad ay maaaring humantong sa pagkasunog, na madalas na sinenyasan ng lumalagong damdamin ng kawalang-kasiyahan, na maaaring mabuo sa isang desisyon na iwanan ang buong isport. Ang mga resulta ng isang pag-aaral sa 2009 na inilathala sa online na sports psychology journal Athletic Insight ay nagtatampok ng ugnayan sa pagitan ng mapagkumpitensya na katangian ng pagkabalisa at pagkasunog sa mga batang atleta.
